Mszyca śliwowo-chmielowa

Jest to groźny szkodnik chmielu. Dorosła mszyca ma 2 mm długości, barwę jasnozieloną, larwy są mniejsze, jaśniejsze. Jaja tej mszycy zimują na śliwie domowej, lubaszce i tarninie. Z jaj wylęgają się samice, które zapoczątkowują rozwój kilku pokoleń. Na początku czerwca pojawiają się mszyce uskrzydlone, które przenoszą się na chmiel. Na chmielu szkodnik może rozwijać się do jesieni (do 10 pokoleń mszyc bezskrzydlowych), kiedy rodzą się mszyce uskrzydlone przelatujące na śliwy i tarninę, gdzie składają jaja. Na skutek żerowania mszyc liście wierzchołka chmielu ulegają zniekształceniu, skręcają się, odbarwiają i żółkną. Rośliny rosną słabo, dają plon niższy i gorszej jakości. Rozwojowi mszyc sprzyja ciepłe i suche lato; wówczas stanowią one duże niebezpieczeństwo dla chmielu. Zapobieganie i zwalczanie. Zabiegi chemiczne należy rozpocząć w okresie nalotu pierwszych mszyc na chmiel i powtarzać w razie ponownego ich wystąpienia. Do pierwszego zabiegu zaleca się użyć Metasystox (i) forte (0,75— 1,25 l/ha), Ultracid 40 EC (2,5 1/ha), Lannate 25 WP (1,5—2,5 l/ha), a w razie ponownego wystąpienia mszyc: Fekama dichlorvos płynny 50 (1,5—2 l/ha) lub Winylofos płynny 50 (1,5—2 1/ha). Na 1 ha plantacji zużywa się od 2000 do 2500 1 cieczy użytkowej. Zaleca się również nowy preparat Cytrolane 250 E (2%) do podlewania roślin tylko za pomocą specjalnego dozownika; pod 1 roślinę stosuje się 100—200 ml cieczy.